கானல் பூக்கள்

ஒட்டிய வயிறும் கந்தல் உடையும் 
தெருநடை ஓரத்தில் பிச்சை தட்டுடன் நான் 
கானல் வீதியில் சருகாகும் பூக்களில் 
என்னைபோல் ஏராளம் சிறார்கள் இங்கே 
இனப் படுகொலை அரசின் மயானத்தில் 
என் குடும்பத்தில் எஞ்சிய எச்சம் நான் 
எச்சில் சோறேனும் தருவாரா 
என சுற்றத்தை பார்க்கிறேன் 
விழியில் வீழ்ந்து வளியும் வேர்வைத் துளி 
எரிவை தந்து காய்கிறது 
என் தாகத்தை தணிக்கவில்லை 
எனக்காகத்தான் கனிந்ததோ தெரியவில்லை 
தெருவோர கால்வாய்க்குள் 
ஒரு தோடம்பழம் நிறம் மாறினாலும் 
முக்குளித் தெழுந்து என் முகத்தை பார்க்கிறது 
விடுவேனா அதை துடைத்தெடுத்து 
சுளை உரித்துண்டு களைப்பை போக்கிக்கொள்கிறேன் 
எங்கிருந்தோ வந்த ஓர் நல்லிதயம் 
ஓத்தை ரூபாயை என் தட்டில் இட்டுச் செல்கிறது 
தேனீருக்கும் அது போதாத காசு 
யாம் இருக்க பயம் ஏன் ! 
விளம்பர பலகையோடு என் எதிரே ஓர் தேனீர் கடை 
அதன் கண்ணாடி பெட்டிக்குள் சீனிபணிஸ் 
கண்ணுக் கெட்டியது வாய்க்கெட்டுமா காத்திருக்கிறேன் 
இன்னு ஒரு ஒத்தை ரூபாவிற்காக.